Mijn ware verhaal, Karin Bloemen
sociale psychologie (soc.004)
Psychodidact
Aanbevolen voor jou
Reacties
Gerelateerde documenten
Preview tekst
Karin Bloemen, mijn ware verhaal
Ligt in het ziekenhuis na twee nieuwe knieën. Krijgt deja vu over jeugd
Ouders gescheiden op jonge leeftijd, vader uit beeld. Nieuwe man (kermisfotograaf) ome Ben. Komt bij hen wonen zien ze weinig maar bepaalt. Karin is getuige van het misbruik van Annelies door Ben Kuijt. Is dan zeven jaar. Ook de vader van Ben probeert wat bij Annelies. Moeder en Ben gaan trouwen. Ben heeft op toilet en douche kijkgaatjes gemaakt om te bespieden. Karin vult die met wc papier maar dat wordt verwijderd. Moeder is weer zwanger, ze hebben al zus Inge die van Ben en moeder is en komt er dus weer een broertje of zusje. Broertje Gerrit wordt geboren, Annelies wordt in een tehuis in Amersfoort gezet ligt nog met Gerrit in ziekenhuis. Karin wordt nadat s’nachts van de keuken terugsluipt door Ben geroepen dat hij een verrassing heeft. Karin denkt dat Gerrit thuis is maar i.p. hem krijgt je Bens erectie te zien en rent snel naar eigen slaapkamer en kruipt bij Yolanda in bed. Ook zus Yolanda wordt misbruikt. Inmiddels weten zij van elkaars geheim, Yolanda heeft het een keer aan Karin gevraagd. Ben Kuijt heeft ook naakt foto’s van Karin genomen. Moeder hoorde dat hij dat ging doen en was er toen bij aanwezig. Jan Bloemen overlijdt in 73 op 44 jarige leeftijd aan een hersentumor. De drie dochters sturen een krans maar de nieuwe vrouw, zoon en dochter weigeren deze waardoor deze teruggestuurd wordt naar de meiden. Yolanda wordt naar een oom en tante gestuurd (familie van Ben). Het zou zijn omdat ze weigert te eten. Het gezin is dan al verhuist. 1974; Karin komt in de winkel en Ben en Guus (moeder) staan op straat te ruziën, Ben geeft moeder een duw. Karin komt er tussen en krijgt een klap, ze spuwt Ben een rochel in zijn gezicht hij beent weg. Moeder betrapt Ben in bed bij Karin. Moeder zet Ben uit huis, ze laat de sloten vervangen en hij kan niet meer in. Naar de politie is ze niet geweest wel is er iemand (Andy) van jeugdzorg geweest. Hij zegt dat ze het allemaal maar moeten bijleggen het zijn per slot van rekening de jaren 70... Ben is niet meer binnen geweest de scheiding is na een jaar nog niet rond.
Annelies is ook in een van de tehuizen waarin ze gezeten heeft (bosch en duin) misbruikt door een hulpverlener. En het trekerbergje kwam Ben Kuijt haar opzoeken en misbruikte gaar daar. Ze heeft ook nog even bij Jan Bloemen gewoond maar toen Ben daarachter heeft hij haar daar opgehaald. Later is ze getrouwd met Ben Kuijt en ze hebben een zoon en dochter gekregen.
Inge heeft een kopstoot gekregen van Ben Kuijt en heeft daaraan epileptische aanvallen overgehouden. Zij is in 2014 overleden aan hartfalen. Misschien door de zware medicatie.
In 1985 scheidt Annelies van Ben Kuijt. Hij liet haar achter met de twee kinderen, Bennie is zwaar autistisch. Twee jaar later trouwt ze met Sasa Divjak, een joegoslaaf. Ze beginnen eenItaliaans restaurant in Alkmaar en gaan er boven wonen. Ze krijgt met een dochter Alexandra. Augustus ’ breekt er brand uit in de keuken die overslaat naar het woonhuis. Sasa rent naar de kamer van de jongens maar krijgt bennie niet los uit zijn bed en kan alleen met Gerben ontkomen. Annelies is met Alexandra in haar armen nog voor het raam gezien maar durft niet te springen. Ze met Alexandra in haar armen op bed gaan liggen, de brandweer vindt hen op bed, gestikt in de rook net als Bennie.
1985 hebben Karin, Annelies en hun moeder officieel aangifte gedaan tegen Ben Kuijt.
'In een aantal openhartige gesprekken heeft mijn moeder toen uit de doeken gedaan welke spelletjes Ben Kuijt met haar speelde. Dat ze gedwongen werd tot seks met andere mannen. Dat Ben Kuijt haar voor hoer liet zitten op de Amsterdamse Wallen. Dat hij jonge jongens op haar af stuurde die zij moest ontmaagden. Zelf verborg hij zich dan in de kledingkast, waar hij kijkgaatjes in geboord had.
Mijn moeder heeft toegegeven dat ze haar oudste dochter min of meer had opgegeven. Ze stond toe dat Ben Kuijt Annelies ‘uitleende’ aan vrienden en aan zijn broers. Ook stemde ze in met trio’s met haar eigen dochter. Natuurlijk is dat zeer verwijtbaar, en in 1985 hebben mijn zussen en ik haar hier ook mee geconfronteerd. Maar dan begon ze te huilen, en sloeg ze dicht. Later kreeg ze hartklachten, en verschool ze zich achter haar zwakke gezondheid. Dan zei ze: ‘Ik kan er niet over praten, daar is mijn lichaam niet tegen bestand.’ Pas na haar overlijden zag ik in dat mijn moeder doodsbang was voor Ben Kuijt. Hij heeft haar meermaals met de dood bedreigd. Ook heeft hij er vaak mee gedreigd dat hij ons, zijn stiefdochters, iets zou aandoen[...]'
'Mijn moeder was een onzekere vrouw. Ze was een bastaardkind, geboren uit de buitenechtelijke relatie van mijn oma met de zwager van mijn opa, Jan Kooy. Haar broers en zussen hebben nooit nagelaten te benadrukken dat ze niet een echte Wardenaar was maar ‘een Kooytje’. Ze werd gepest en geminacht. Daarbij kwam dat zowel haar moeder als haar oma in psychiatrische klinieken gezeten hebben. Ben Kuijt wist dat, en buitte dat uit. ‘Jullie zijn allemaal gek,’ zei hij vaak, ‘je moeder, je oma. Pas maar op, straks beland jij ook nog in het gekkenhuis.’ Toen ik in 2018 meedeed aan het programma Verborgen verleden ben ik meer over die geschiedenis aan de weet gekomen. De oma van mijn moeder is 'grote delen van haar leven opgenomen geweest in de psychiatrische afdeling van Bosch en Duin, waar Annelies later dus ook gezeten heeft. De redactie had haar medische dossier teruggevonden, waarin staat dat zij een ‘toornige vrouw’ was met ‘lichte waanideeën’. In 1924 bleek mijn overgrootmoeder overgeplaatst te zijn naar het Vlaamse dorp Geel, waar ze was ondergebracht in een gastgezin. Want dat deed men in die dagen met familieleden die niet helemaal jofel waren: wegstoppen en niet meer over praten. Het is die neiging alles wat lelijk is te verbergen die in mijn familie zit ingebakken. Vanuit een diepgewortelde schaamte wordt alles ontkend en doodgezwegen. Met die schaamte wil ik afrekenen. Schaamteloos zijn, eerlijk zijn. Schaamteloos eerlijk.'
'Mijn gedachten dwalen af naar de rechtszaak. Was het in 1975 nog onmogelijk Ben Kuijt voor het gerecht te slepen omdat Inge en Gerrit dan uit huis geplaatst zouden worden, in 1986 is het er toch van gekomen. Het voelde goed om daar te zitten, in de rechtbank van Alkmaar, naast mijn moeder en mijn zussen, met Ben Kuijt in de beklaagdenbank. Alleen dat was al een overwinning. Gesproken heb ik niet, dat kon ik niet. Het was te groot, te veel, te overweldigend. Waarom Ben Kuijt niet in de gevangenis is beland? De verdediging heeft, zoals te verwachten viel, steeds benadrukt dat mijn moeder aan de incest had meegewerkt. Bovendien waren intussen alle dochters het huis uit, de kans op herhaling was nihil. Daarom heeft de rechter gezegd: u bent schuldig, maar we zien af van verdere vervolging. Ben Kuijt kwam ervan af met een voorwaardelijke gevangenisstraf van twee jaar.'
. 'Het was niet de laatste keer dat ik tegenover Ben Kuijt in de rechtszaal stond. Na de dood van Annelies heb ik de zorg voor haar jongste zoon Gerben op mij genomen. Zo raakte ik met Ben Kuijt verwikkeld in een rechtszaak over de zeggenschap over Gerben. Ben Kuijt eiste een omgangsregeling, maar wij waren bang dat hij Gerben wilde ontvoeren. Die jongen was als de dood voor zijn vader, bij het geluid van een sportauto zat hij al rechtovereind. Plotseling was ik de moeder van een ernstig getraumatiseerd kind. Dat waren zware maar ook bijzondere en leerzame jaren. Ik was voor Gerben altijd de suikertante geweest, nu moest ik streng zijn, grenzen stellen. Ik hield zielsveel van hem en hij voelde echt als mijn kind. Op een dag kreeg ik een brief van Ben Kuijt, waarin hij schreef: ‘Je moet toch wel veel van mij gehouden hebben, dat je nu voor mijn kind zorgt.’
Mijn ware verhaal, Karin Bloemen
Vak: sociale psychologie (soc.004)
Universiteit: Psychodidact
