Alleen orgaandonoren mogen donororganen ontvangen
Engels
Aanbevolen voor jou
Reacties
Preview tekst
Stelling: alleen orgaandonoren mogen donororganen ontvangen Deel 1: Laura is een vrouw met longfibrose. Longfibrose is een chronische ziekte waarbij rondom de longblaasjes littekenweefsel wordt gevormd. Normaal is de long in staat om voldoende zuurstof op te nemen om de dag door te komen, bij longfibrose neemt deze mogelijkheid om voldoende zuurstof op te nemen af. Laura heeft haar hele leven niet gerookt, geen alcohol genuttigd of niet aan drugs gedaan. Matthijs, een man, heeft sinds zijn 14e elke dag een pakje sigaretten erdoorheen gejast. Nu is het zo dat zowel Laura als Matthijs een longtransplantatie nodig hebben, om te kunnen overleven. Het tekort aan donororganen is zo groot, dat de artsen een keuze moeten maken tussen Laura en Matthijs. Zij zien in hun systeem dat Laura wel als donor geregistreerd staat en Matthijs niet. Doordat er geen wet aan vast zit, wordt het een moeilijke keuze voor de artsen wie zij het donororgaan moeten geven. Deze keuze zou makkelijker voor hen zijn, wanneer het in de wet is vastgelegd dat alleen orgaandonoren donororganen mogen ontvangen. Het grootste probleem bij orgaandonatie is het tekort. Daarbij sluit aan dat het lastig om voor de betreffende persoon het juiste, bijpassende orgaan te vinden. Ook zijn mensen egoïstisch om te denken dat zij wel een donororgaan verdienen, terwijl zij zelf geen orgaandonor willen zijn. Voor wat, hoort wat. Wanneer in de wet staat vastgelegd dat mensen alleen donororganen mogen ontvangen wanneer zij zelf ook orgaandonor zijn, zal men sneller nadenken over het feit of zij wel of geen orgaandonor willen zijn. Als zij hun hele leven roken, slaat dit alleen op de longen en dan heb je bijvoorbeeld nog het hart, dat gewoon als goed werkend orgaan gezien zou kunnen worden. Alleen orgaandonoren mogen donororganen ontvangen. Deel 2: De wachtlijsten voor een donororgaan zijn extreem lang. Als je zou zeggen dat alleen donateurs ook een donor kunnen krijgen dan zullen deze wachtlijsten gaan kelderen aangezien er minder mensen zijn die een orgaan kunnen ontvangen die toch geen donateur zijn. Nierstichting meldt dat er eind 2020, 1257 patiënten stonden op een donorlijst waarvan 828 voor een nier. In 2020 ontvingen van deze lijst 806 mensen daadwerkelijk een nier. Daarbij is de wachtrij zo lang dat de gemiddelde wachttijd op 2 jaar en 3 maanden zit. Deze lange wachttijden is in de ergste gevallen fataal voor een aantal patiënten. Stel je henk voor, een hardwerkende boer die door nierfalen twee nieuwe nieren nodig heeft. Henk is een donateur. Henk heeft 2,5 jaar op de wachtlijst gestaan en tegen de tijd dat er een nier beschikbaar was gesteld voor Henk, was hij te zwak voor een operatie. Het gevolg hiervan is dus dat hij geen nieuwe nieren heeft ontvangen en dat zijn lichaam het langzaam heeft moeten opgeven. Na zijn overlijden is zijn nier gedoneerd aan iemand die zelf niet als donateur geregistreerd stond. Men denkt niet veel na of ze wel of geen orgaandonor willen zijn, waardoor artsen het aan de nabestaanden moeten vragen wat de nabestaanden een zeer lastige keuze kunnen vinden. Als in de wet zou worden vastgesteld dat alleen orgaandonoren donororganen mogen ontvangen zal men meer gaan nadenken over het feit of zij wel of geen orgaandonor willen zijn. Als je nee zegt verlies je ook het recht om ervan te profiteren. Zo zou opa Joop die aan een natuurlijke dood is gestorven, maar al te graag een kind met zijn bruikbare organen willen redden, maar door het feit dat de nabestaanden niet wisten wat hij wou, nu nog steeds het kind in het ziekenhuis ligt. Argumenten: Er is een tekort aan donororganen, daarbij sluit aan dat het lastig is om voor de desbetreffende persoon het juiste, bijpassende orgaan te vinden. Mensen zijn egoïstisch door te denken dat zij wel een donororgaan verdienen, terwijl zij zelf geen orgaandonor willen zijn. Men denkt niet na over of geen orgaandonor willen zijn, waardoor de artsen het aan de nabestaanden moeten vragen, waardoor zij voor een lastige keuze komen te staan. Als het in de wet wordt vastgelegd dat alleen orgaandonoren donororganen mogen ontvangen, zal men meer gaan nadenken over het feit of zij wel of geen orgaandonor willen zijn. Argumenten tegen: Iedereen heeft kans en recht op een leven Wachtrij wordt alleen maar langer In grondwet artikel 1 staat dat de mens met gelijke rechten behandeld moet worden Volgens geloof geen orgaandonor mogen zijn Weerlegging: Iedereen heeft kans en recht op een leven, maar wanneer zij door eigen schuld (roken, overmatig alcohol gebruik) hun organen verpesten, zou er gekeken moeten worden naar de mensen die vanwege ziekte een donororgaan nodig hebben Wanneer je volgens geloof geen orgaandonor mag zijn, is dit geen geldige reden Slot: Om even terug te komen op het verhaal over Laura en Matthijs. Door de nieuwe donorwet kan er dus snel een besluit worden genomen wie van de twee patiënten, Laura of Matthijs, het donororgaan zou moeten ontvangen. Laura krijgt het orgaan en kan beginnen met een revalidatie. Matthijs moet helaas nog wachten en in de wachttijd kan hij gaan bedenken of hij zelf wel of geen donor wil worden. Matthijs heeft dus dankzij de nieuwe wet moeten nadenken over het feit dat hij wel of geen donor wil worden en hij heeft er uiteindelijk voor gekozen om wel donor te worden. Dit omdat hij dankzij het voorval heeft ingezien hoe belangrijk het is om genoeg donororganen beschikbaar te hebben, hij wil dan ook met zijn overige, goed werkende organen het leven redden van andere mensen in de toekomst. In het debat ging het veel over het recht van leven. Er zijn veel en tegenargumenten langsgekomen, maar als er nou door de wet meer mensen zich zullen gaan aanmelden om een orgaandonor te worden, hebben op lange termijn meer mensen een toenemende kans op overleving. Hierdoor sluit je niemand buiten, want iedereen kan zich aanmelden om donor tezijn.
